Paweł z Tarsu

     Paweł z Tarsu (Paweł Apostoł)-Żyd z Tarsu, święty chrześcijański, zwany Apostołem Narodów.
     Wykształcony w Jerozolimie faryzeusz; początkowo prześladowca chrześcijan. Pod wpływem wydarzenia w drodze do Damaszku około 35/36 roku, nawrócił się i przyjął chrzest. Po krótkim pobycie w Arabii rozpoczął działalność w Damaszku. Później, odwiedziwszy przełożonych gminy w Jerozolimie, wrócił do rodzinnej Cylicji. Za sprawą Barnaby pracował w Antiochii.
     Odbył trzy podróże misyjne. W czasie pierwszej (ok. 45-49) odwiedził Cypr oraz środkową część Azji Mniejszej. Po powrocie wziął udział w soborze jerozolimskim, gdzie rozstrzygnięto kwestię przyjmowania przez chrześcijan pogańskiego pochodzenia przepisów Prawa mojżeszowego. W czasie drugiej podróży misyjnej (50-52) działał na terenie Azji Mniejszej, Macedonii i Grecji, głównym terenem działalności w czasie trzeciej podróży (53-58) był Efez.
     Aresztowany w Jerozolimie w 58 roku, przez dwa lata przebywał w więzieniu w Cezarei. W czasie procesu jako obywatel rzymski odwołał się do cesarza. Do Rzymu wyruszył jesienią 60 roku. Po trzymiesięcznym pobycie na Malcie dotarł do stolicy Cesarstwa, gdzie przebywał w areszcie domowym do 63 roku.
     Później został przypuszczalnie uwolniony i kontynuował działalność misyjną w Hiszpanii, Efezie i Macedonii. Uwięziony w czasie prześladowania chrześcijan rozpętanego po pożarze Rzymu (64) został skazany na śmierć i ścięty w Rzymie zapewne w 64 lub 67 roku.
        Przypisuje się mu autorstwo 13 listów wchodzących w skład Nowego Testamentu, z czego autorstwo siedmiu uchodzi za pewne, zaś pozostałych sześciu za dyskusyjne. Paweł wywarł wielki wpływ na wczesnochrześcijańską doktrynę, będąc zwolennikiem rozszerzenia misji na pogan. Z tego względu nazwany został przez tradycję Apostołem Narodów.
     Podstawowym źródłem informacji o losach Pawła z Tarsu - oprócz jego Listów - są Dzieje Apostolskie.

Świety Piotr Apostoł

     Piotr Apostoł-Apostoł, uważany przez Kościół Katolicki za pierwszego papieża, meczennik chrześcijanski, świety Kościoła Katolickiego i Prawosławnego.
     Był synem Jana i miał brata Andrzeja. Do ok. 30 r. był rybakiem w Kafarnaum w Galilei, a następnie uczniem i apostołem Jezusa. Jest autorem dwóch listów włączonych do kanonu Starego Testamentu. Był pierwszym apostołem, który uznał Jezusa za Mesjasza. Losy Piotra opisuja Ewangelie oraz Dzieje Apostolskie. Piotr był jednym z najbardziej zaufanych uczniów Chrystusa. Wraz z Janem i Jakubem towarzyszył Chrystusowi na górze Tabor podczas Przemienienia. Był swiadkiem uzdrowienia córki Jaira, oraz krwawej modlitwy w Getsemani. W katalogach Apostołów wymieniany jest zawsze na pierwszym miejscu. Jezus przepowiedział Piotrowi, że po swoim pojmaniu ten wyprze się go trzykrotnie, co wg Ewangelii potwierdziło sie. Podczas pojmania Jezusa usiłował go bronić atakujac mieczem jednego z napastników i obcinając mu ucho. Według 21 rozdziału Ewangelii wg św. Jana Jezus ponownie powierzył Piotrowi opiekę nad swoim Kościołem. Po zesłaniu Ducha Świętego Piotr przewodniczył Kościołowi, a z nim 11 Apostołów.

     Tradycja głosi, że Piotr zginał na Wzgórzu Watykańskim. Zginął męczeńsko na krzyżu (z własnej woli) głową w dół, ponieważ mówił, ze nie jest godzien umrzeć jak Chrystus. Później w tym miejscu postawiono Kościół, w którym złożono sie jego ciało, poźniej nazwanym Bazyliką św. Piotra.

Jak postępuje chrześcijanin?

Dekalog  inaczej Dziesięć przykazań  – zbiór podstawowych nakazów moralnych obowiązujących pierwotnie wyznawców judaizmu, a następnie przejęty przez chrześcijan, dla których spełnia się on w Jezusie Chrystusie poprzez tajemnicę paschalną.

Jam jest Pan Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.

   1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną.

   2. Nie będziesz wzywał imienia Boga twego nadaremno.

   3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.

   4. Czcij ojca swego i matkę swoją.

   5. Nie zabijaj.

   6. Nie cudzołóż.

   7. Nie kradnij.

   8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.

   9. Nie pożądaj żony bliźniego swego.

  10. Ani żadnej rzeczy, która jego (bliźniego) jest.

Przykazanie miłości - wg Ewangelii dwa przykazania ustanowione przez Jezusa Chrystusa: miłości do Boga i miłości bliźniego (tj. do każdego człowieka). Zwane są też największym przykazaniem. W rzeczywistości mogły być przez Jezusa Chrystusa co najwyżej powtórzone - występowały już w Torze co najmniej kilkaset lat przed spisaniem Ewangelii.

Będziesz miłował Pana Boga twego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego.

7 grzechów głównych

Siedem grzechów głównych łac. peccata capitalia – zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego to:

   1. pycha

   2. chciwość

   3. nieczystość

   4. zazdrość

   5. nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu

   6. gniew

   7. lenistwo lub znużenie duchowe

Przykazania kościelne

Przykazania kościelne — przyjęte za minimum, normy moralne obowiązujące w Kościele katolickim mające odniesienie do liturgii i Kościoła. Obowiązkowość tych zasad wynika z wiary katolików w wiążącą moc nauczania pasterskiego biskupów i zasady posłuszeństwa ich nauczaniu.

   1. W niedziele i święta nakazane uczestniczyć we Mszy Świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych.

   2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty.

   3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Świętą.

   4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty powstrzymywać się od udziału w zabawach.

   5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.

Przywódcy Kościoła

Przywódcą  Kościoła jest papież. Papież jest Biskupem Rzymu, głową Kościołą rzymskokatolickiego,katolickich Kościołów wschodnich, Stolicy Apostolskiej oraz państwa Watykan.

Pierwszym papieżem i biskupem Rzymu był św. Piotr.

Mimo, iż istnieją spisy wszystkich papieży, to trudno jest podać dokładną i pewną ich liczbę. Dokumenty Stolicy Apostolskiej Annuario Pontificio mówią o 264 papieżach (uściślając o 262, gdyż Benedykta IX liczą trzykrotnie, jako że trzykrotnie był wybierany i tyleż samo razy zrzekł się urzędu). Inne spisy podają od 260 do 266. Najczęściej spór tyczy się legalności pontyfikatów Dioskura, Stefana, Leona VIII i Benedykta V. Także imiona części papieży nie są pewne.

Jan Paweł II

Jan Paweł II był pierwszym papieżem z Polski, jak również pierwszym po 455 latach (od czasu pontyfikatu Hadriana VI) biskupem Rzymu, niebędącym Włochem. Urodził się  w Wadowicach. W młodości zginęła jego matka, a następnie starszy brat. Był wychowywany przez ojca.

1958- dokonanie Konsekracji biskupiej

1964-mianowanie na arcybiskupa metropolii krakowskiej

1967-mianowany na kardynała

1978-wybrany na papieża

2005-śmierć papieża

2011-beatyfikacja Jana Pawła II

Jan Paweł II podczas swojego 27-letniego pontyfikatu odbył wiele pielgrzymek, oraz spotkań  z młodzieżą.

Fundamenty wiary

Pismo Święte

Największym fundamentem naszej wiary jest Pismo Święte. Ewangelia dzieli się na dwie części: Stary i Nowy Testament.


Stary Testament skłąda się z 46 ksiąg. Opisuje dzieje przed narodzeniem Jezusa. Znajdują się w nim między innymi:

-księgi prorockie (Księga Izajasza, Księga Jeremiasza, itd.)
-księgi madrościowe (Księga Psalmów, Ksiega Koheleta, itd.)
-księgi historyczne(Księga Jozuego, Księga Samuela, itd.)

Nowy Testament stanowizbiór 27 ksiąg. Opisuje chwileod narodzenia Chrystusa. Ukazuje całe życie Jezusa: narodziny, naukę oraz śmierć i zmartwychwstanie). Zawiera:

• 4 Ewangelie (św. Łukasza, św. Jana, św, Marka oraz św. Mateusza)
• Dzieje Apostolskie
• Listy św. Pawła
• Listy Powszechne
• Księki Prorockie

Eucharystia

                                                                   Co to jest msza?  

W części wyznań chrześcijańskich porządek celebracji liturgicznej będącej odniesieniem do Ostatniej Wieczerzy Jezusa.

                                                                Ustanowienie Eucharystii  

Według doktryn ewangelickich i katolickiej Eucharystia została ustanowiona przez Jezusa Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy spożytej z Apostołami w Wielki Czwartek. W trakcie wieczerzy Chrystus łamał i rozdawał chleb ze słowami "Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje" (Mt 26,26). Po wieczerzy podał Apostołom kielich wypełniony winem ze słowami "Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów" (Mt 26,27-28). Równoległe opisy ustanowienia Eucharystii znajdują się w pozostałych Ewangeliach synoptycznych (Mk 14,22-24; Łk 22,19-20) oraz w 1 Kor 11, 24-26.

                                                  Chleb i wino jako ciało Chrystusa 

Według katolików, starokatolików i prawosławnych ofiarowane podczas mszy świętej chleb i wino zostają przeistoczone w ciało i krew Chrystusa. Postacie eucharystyczne nie uobecniają Chrystusa w sposób symboliczny, lecz substancjalnie, zachowując jedynie przypadłości chleba i wina. Luteranie natomiast uważają, że w wyniku konsekracji, pod postaciami chleba i wina jest realnie obecne ciało i krew Jezusa Chrystusa, chleb pozostaje jednak chlebem, a wino winem (konsubstancjacja).

Chrystus ustanawiając mszę powołał się wprost na przykład najwyższego kapłana Melchizedeka, który wg Księgi Rodzaju był królem Salemu i przywitał Abrama chlebem i winem. Ponieważ z psalmu 110 wynika, że Mesjasz będzie Kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka, ustanowienie Eucharystii jest wypełnieniem przepowiedni mesjańskiej.

W języku biblijnym ciało i krew oznacza człowieka (jak w Mt 16, 17; 1 Kor 15, 50; Ekl 18, 30). Rozdzielenie ciała i krwi oznacza symbolicznie śmierć. Dlatego też chleb i wino są osobno konsekrowane i zmieniają się sakramentalnie w ciało i krew Chrystusa, który mówił o sobie, że Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem (J 6, 55).

                           

Jak uczestniczyć w życiu Kościoła?

Uczestniczenie w życiu Kościoła oznacza dla nas:

- wierzyć, że Jezus jest zbawicielem ludzi

- wierzyć, że należymy do Boga za sprawą otrzymanego na chrzcie Ducha Świętego

- nawracać się, czyli zrywać ze złym postępowaniem, zmieniać swoje życie

- trwać we wspólnocie z Bogiem i z ludźmi przez wypełnienie przykazania miłości

- pomagać innym uwierzyć w Chrystusa

Uczestnictwo we mszy

Powinność uczestnictwa

Katolicy są na mocy pierwszego z przykazań kościelnych zobowiązani do uczestnictwa co niedzielę i święta nakazane przez Kościół we mszy. Powinność uczestnictwa we mszy według katolików i luteranów wynika ponadto z 3. przykazania Dekalogu.

Uczestnictwo aktywne

Łacińskie określenie, niezręcznie przełożone na język polski jako aktywne uczestnictwo, oznacza raczej świadome, uobecniające uczestnictwo. Realizuje się ono w słuchaniu słów Biblii, odpowiedziach mszalnych i aklamacjach, postawach i gestach. Szczególnie zaś realizuje się ono przez śpiew i muzykę. Ale przede wszystkim liczy się wewnętrzne kontemplowanie tajemnicy ofiary mszy świętej.